نیروی انتظام یبه عنوان نهادی سازمانی افته در فرآیند تولید امنیت م یکوشد با مشارکت دادن مردم و جامعه در این راستا گام های مؤثری بردارد که این امر محقق نخواهد شد مگر در سایه جلب اعتماد اجتماعی. اعتماد، مهمترین عامل در روابط اجتماعی و جذب همکاری و همیاری عموم یبا پلیس محسوب م یشود. پلیس جامعه محور، الگوی جدید پلیسی است که در آن امنیت، با مشارکت مردم صورت می پذیرد. هدف اصلی آن، کاهش جرم و ارتقای احساس امنیت در جامعه است. حال سوال این است که؛ چه رابطه ای بین اعتماد اجتماعی و موفقیت سازمانی پلیس در جمهوری اسام یایران وجود دارد؟ این مقاله به روش کیفی سعی کرده است تا رابطه فوق را تجزیه و تحلیل نماید. یافته های تحقیق نشان م یدهد بین اعتماد اجتماعی و موفقیت سازمانی پلیس ارتباط معناداری وجود دارد. همراهی و همکاری پلیس در مسائل اجتماعی و حضور آنها در مشکلات عموم یمانند زلزله و سیل و اقدامات فراسازمانی آنها، راه را برای افزایش اعتماد اجتماعی باز م یکند. نتیج هگیری مبحث این است که؛ تقویت روحیه همکاری پلیس با مردم مستلزم آموزش ضمن خدمت کارکنان م یباشد؛ بنابراین پیشنهاد م یشود پرسنل ناجا از طریق آموزش های ضمن خدمت، با این امور بیشتر آشنا شوند.

هدف اصلی تحقیق حاضر ارتباط سرمایه فرهنگی با اعتماد به نهادها و سازمان ها بوده است. روش این تحقیق کمی و از تکنیک پیمایش استفاده شده است. حجم نمونه در این پژوهش شامل 384 نفر از جوانان14-29 سال شهر شیراز است که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. ابزار جمع-آوری اطلاعات پرسش نامه و تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS انجام شده است. هم چنین برای ارزیابی اعتبار و پایایی پرسش نامه از اعتبار صوری و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است.در بخش آمار استنباطی این تحقیق، از رگرسیون چندمتغیره، استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد دو متغیر میزان تماشای ماهواره و میزان تماشای تلویزیون در تمامی مدل ها وارد معادله شده اند، ولی با این تفاوت که تماشای ماهواره رابطه منفی و تماشای تلویزیون با متغیر وابسته رابطه مثبت داشته اند. هم چنین بعد تاریخی- مذهبی و بعد علمی در بیش تر مدل ها وارد معادله شده اند که هر دو نوع بعد رابطه مثبت با متغیرهای وابسته را نشان می دهند. تحصیلات فرد نیز جزء متغیرهایی است که در بیش تر مدل ها وارد شده است اما دارای رابطه منفی با متغیر وابسته بوده است.

مقدمه: تسهیم دانش یکی از کلیدی­ترین فرآیندهای مدیریت دانش است که انجام اثربخش آن نقش بسزایی در دستیابی به اهداف مدیریت دانش ایفا می­کند. عوامل بسیاری بر تسهیم دانش کارکنان تأثیر دارند که یکی از مهمترین آن­ها، عامل اعتماد است. اعتماد یکی از اجزای مهم و تأثیرگذار در هر مدلی از تسهیم دانش سازمانی است. بر همین اساس در تحقیق حاضر تلاش شده است با نگرشی جامع و با استفاده از روش فراتحلیل، تحقیقات انجام شده دربارۀ رابطۀ تسهیم دانش و اعتماد سازمانی مورد بررسی قرار گیرد.روش­شناسی: تحقیق حاضر ازنظر هدف، کاربردی است که با استفاده از روش فراتحلیل انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل مطالعات در دسترس در رابطه با اعتماد سازمانی و تسهیم دانش است که در بین سال های 1385 تا 1401 و 2000 تا 2022 در پایگاه­های اطلاعاتی (فارسی و انگلیسی) منتشر شده­اند. تعداد نمونه­ها پس از اعمال ملاک­های ورود و خروج و با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند، به 72 مطالعه رسید. قیاس اندازه اثر، ضرایب همبستگی بود و تحلیل آماری با نرم­افزار جامع فراتحلیل انجام شد.یافته­ها: نتایج فراتحلیل نشان داد اندازه اثر در مدل اثرهای تصادفی برای مؤلفۀ اعتماد نهادی برابر با 468/0، برای مؤلفۀ اعتماد فردی (شناختی، عاطفی) برابر با 428/0 و برای سازۀ اعتماد سازمانی برابر با 446/0 است که طبق معیار کوهن (1988) هر سه اندازه اثر ترکیبی به دست آمده، اندازه اثر متوسط به بالا محسوب می­شود. همچنین بررسی نقش متغیرهای تعدیل­کننده نشان داد رابطۀ اعتماد سازمانی و تسهیم دانش تحت تأثیر متغیر «محل تحقیق» است، به گونه ای که این میزان اثر در تحقیقات انجام شدۀ داخلی (ایران) به میزان 482/0 افزایش یافت.نتیجه­گیری: بر پایۀ اندازه اثرهای به دست آمده می­توان دریافت که بین اعتماد سازمانی و مؤلفه های آن (نهادی و فردی) و تسهیم دانش رابطه وجود دارد. به عبارتی، متغیر اعتماد سازمانی عاملی تأثیرگذار در تسهیم دانش ارزیابی می­شود؛ بنابراین ضروری است مدیران سازمان­ها و شرکت­ها توجه بیشتری به اعتماد کارکنان نمایند.واژه­های کلیدی: تسهیم دانش، اعتماد سازمانی، اعتماد نهادی، اعتماد فردی، فراتحلیل

هدف: این تحقیق به مطالعه رابطه میزان استفاده از تلویزیون با میزان اعتماد اجتماعی می پردازد. ما اعتماد را در سه نوع، اعتماد میان فردی، عام و نهادی مورد توجه قرارد داده ایم. مواد و روش ها: روش تحقیق مورد استفاده در این تحقیق روش پیمایش می باشد که داده های تحقیق با استفاده از پرسشنامه به شکل میدانی جمع آوری شده است. همچنین تعداد 383 نمونه انتخاب شده و به شیوه نمونه گیری خوشه ای سیستماتیک عملیاتی شده است. یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد که بین میزان استفاده از تلویزیون داخلی و اعتماد عام و اعتماد نهادی رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین استفاده از برنامه های سرگرم کننده همه انواع اعتماد را تحت تاثیر معنی دار قرار می دهد، برنامه خبری خارجی میزان اعتماد نهادی را تحت تاثیر قرار می دهد. بین میزان استفاده از تلویزیون داخلی متغیرهای واسط عام گرایی و ارزیابی از محیط رابطه معنی دار وجود دارد. میزان استفاده از برنامه خبری تلویزیون داخلی ارزیابی از مسئولان و احساس امنیت اجتماعی را تحت تاثیر معنی دار قرار می دهد. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که مجموع تاثیر گذاری متغیرهای مستقل و واسط مطرح شده در تحقیق یعنی متغیرهای: تلویزیون داخلی، تلویزیون خارجی، ارزیابی از محیط، احساس امنیت، تعهد اجتماعی، عام گرایی و ارزیابی از مسئولان بر اعتماد اجتماعی در معنای کلی برابر با (546/0=(168/0+287/0+091/0) ضرایب تعیین متغیرهای مستقل بر اعتماد اجتماعی) 546/0 درصد می باشد که این ضریب نشان دهنده این مطلب است که متغیرهای مستقل و واسط مطرح شده در این تحقیق بیش از نیمی از تغییرات متغیر وابسته یعنی اعتماد اجتماعی را تبیین می کنند.

بر اساس شواهد جدید، اعتماد، موجب ایجاد نوآوری در سازمان می شود. اما تاکنون تلاش های اندکی برای تایید این موضوع، به ویژه در بخش سازمان های خدماتی انجام شده است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر اعتماد سازمانی بر نوآوری، با تاکید بر بخش خدمات انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، همه کارمندان یکی از بانک های خصوصی و بزرگ ایرانی در شهر شیراز است و 164 نفر از کارمندان، به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. سنجش اعتماد سازمانی، بر اساس سه جنبه اعتماد سازمانی الونن، بلوم ویست و پامالاینن، یعنی اعتماد عمودی، اعتماد افقی و اعتماد نهادی انجام شده است. همچنین برای سنجش نوآوری سازمانی در بخش خدمات، از پرسشنامه تعدیل شده وانگ و احمد استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر، نشان داد که جنبه غیرشخصی اعتماد، یعنی اعتماد نهادی بیشترین تاثیر را در ایجاد نوآوری سازمانی و در بخش خدمات دارد.

در جوامع مدرن، بر خلاف جوامع ماقبل مدرن، ساز و کار اداره ی و رسیدگی به امور شهروندان بدون عملکرد صحیح سازمان ها و نهادینه شدن اصول سازمانی امکان ناپذیر، یا حداقل، دشوار می باشد. بعلاوه، سلامت اداری و نهادینگی اصول سازمانی در هر جامعه ای یکی از مهمترین زمینه های فراهم کننده ی کمیت و کیفیت اعتماد نهادی محسوب می شود. مقاله حاضر حاصل پژوهشی است که با روش کمی-پیمایشی، رابطه ی ادراک از سلامت اداری و نهادینه شدن اصول سازمانی با وضعیت اعتماد نهادی را در بین سرپرستان خانوار شهر نورآباد ممسنی بررسی کرده است. بر اساس نتایج تحقیق، نهادهای نظامی-امنیتی و نهادهای نظارت کننده بر قیمت کالاها و خدمات نهادهایی هستند که مردم، به ترتیب، بیشترین و کمترین اعتماد را به آنها دارند. همبستگی بین متغیرهای رفتار کارکنان، نهادینه شدن اصول سازمانی مدرن و جدیت سازمانهای ناظر با هر سه نوع اعتماد به نهادهای حاکمیتی، نهادهای حمایتی-آموزشی و نهادهای خدمات اقتصادی مثبت و معنی دار بوده است. متغیرهای تحقیق توانستند 29 درصد از واریانس اعتماد به نهادهای حاکمیتی، 19 درصد اعتماد به نهادهای خدمات اقتصادی و 12 درصد اعتماد به نهادهای حمایتی-مراقبتی را تبیین کنند.

هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر اعتماد نهادی بر عملکرد کارکنان وزارت ورزش و جوانان می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از نظر استراتژی همبستگی مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری است که به روش میدانی اجرا می شود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ی کارکنان وزارت ورزش و جوانان در سال 1398 می باشد (901 نفر)، که با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و کرچسی تعداد 279 نفر بصورت تصادفی در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اعتماد نهادی (آلونن، 2008)، عملکرد کارکنان (زارعی رباط، 1393) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0، 78/0 بدست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرونوف و معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد با توجه به ضریب تاثیر محاسبه شده در مدل، اعتماد نهادی بر عملکرد کارکنان به میزان صورت 53/0 اثر مثبت و مستقیم دارد. با توجه به نتایج تحقیق که نشان داد اعتماد نهادی میتواند بر عملکرد کارکنان اثر گذار باشد لذا از این رو می توان گفت که وزارت ورزش و جوانان با اعتماد نهادی می تواند با بهبود ارتباطات و همکاری میان کارکنان و مدیران و ارتقا کارایی میان تیم ها، موجب حفظ و بهبود کارکنان و در نهایت عملکرد کارکنان شود.

برنامه ریزی به عنوان یک فعالیت در جهت منافع عمومی در نظر گرفته می شود و خیر مشترک  اصل مرکزی در نظریه برنامه ریزی است؛ بر این اساس عمل برنامه ریزی به اعتماد نیازمند است. در عین حال اثربخشی فرایندهای برنامه ریزی مشارکتی نیز در گرو اعتماد است. این در حالی است که برنامه ریزی شهری معاصر به دلیل ماهیت بوروکراتیک و ناتوانی در درک و کار برای شهروندان با بحران اعتماد مواجه است. بر این اساس هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر اعتماد نهادی شهروندان بر کیفیت زندگی آنان در راستای برنامه ریزی زیستگاه های انسانی پایدار و برابر است. داده های مورد نیاز این پژوهش از پایگاه پیمایش ارزش های جهانی استخراج گردید. به منظور دستیابی به هدف تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها حاکی از این است که بین اعتماد نهادی و کیفیت زندگی شهری رابط معنادار و مثبت وجود دارد؛ با افزایش اعتماد نهادی، کیفیت زندگی شهروندان بهبود می یابد. اعتماد نهادی 9/22 درصد از تغییرات واریانس متغیر کیفیت زندگی را تبیین می نماید. با بهبود اعتماد نهادی، امکان برنامه ریزی مشارکتی فراهم می گردد، احساس تعلق به جامعه در میان شهروندان افزایش یافته و کیفیت زندگی بهبود می یابد.

اعتماد اجتماعی یکی از عناصر ضروری زندگی اجتماعی و از اجزا سازنده سرمایه اجتماعی به شمار می آید. هدف نوشتار حاضر، مطالعه رابطه بین میزان هویت دینی با اعتماد اجتماعی در بین دانشجویان است. پژوهش حاضر، به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و روش نمونه گیری طبقه بندی با حجم نمونه 400 نفر در بین دانشجویان دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 92-93 انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بعد اعتقادی هویت دینی با اعتماد اجتماعی کل و اعتماد نهادی رابطه مستقیم و معناداری دارد. رابطه بعد تجربی هویت دینی با اعتماد اجتماعی و همه ابعاد آن، مستقیم و معنادار است. بعد پیامدی هویت دینی با اعتماد نهادی رابطه مستقیم و معناداری دارد. همچنین بعد مناسکی هویت دینی با اعتماد اجتماعی و همه ابعاد آن رابطه مستقیم و معناداری دارد. به طور کلی هویت دینی با اعتماد اجتماعی و همه ابعاد آن رابطه مستقیم و معناداری دارد. علاوه بر این، 24 درصد از تغییرات اعتماد بین شخصی، 20 درصد از تغییرات اعتماد تعمیم یافته و 18 درصد از تغییرات اعتماد نهادی توسط هویت دینی تبیین می شود.

استان همدان ترکیبی از اقوام مختلف فارس، لر، ترک و کرد است که امروز بیش از هر زمان دیگری در یکدیگر ادغام شده اند و به صورت روزمره در تعامل و ارتباط با یکدیگرند. در بستر چنین تنوعی، موضوع اعتماد و مشارکت اجتماعی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این پژوهش به روش کمی و با هدف بررسی ارتباط میان اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی در استان همدان انجام شده است. جامعه آماری آن را افراد 15 سال ساکن در 9 شهرستان استان تشکیل می دهد. این جمعیت شامل 612. 449 نفر است که نمونه ای 800 نفری از آن ها مطالعه شد. یافته ها نشان می دهد اعتماد اجتماعی دارای میانگین 41/42 درصد و درنتیجه اندک است. درمقابل، میزان مشارکت اجتماعی با 61/89 زیاد است. براساس نتایج آزمون فرضیه ها، متغیرهای جنسیت، درآمد و تحصیلات ارتباط معناداری با اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی ندارند، اما رابطه سن با مشارکت معنادار و منفی است. در پژوهش حاضر، رابطه معنادار اعتماد و ابعاد آن (اعتماد نهادی، عمومی و بین فردی) با مشارکت اجتماعی اثبات شده است. به طورکلی و براساس یافته ها می توان گفت مشارکت اجتماعی بدون ارتقای سطح اعتماد اجتماعی در شهرهای استان همدان امری دشوار است؛ بنابراین ارتقای سطح اعتماد اجتماعی، به ویژه اعتماد نهادی از ضرورت های این امر است. عملکرد درست نهادها، به ویژه آن هایی که به طور مستقیم با مردم سروکار دارند، بسیار تعیین کننده است.